Biologische werking van het lichaam
Ieder dier is perfect bij de geboorte. Het kan vrijwel alles zelfstandig om in de basisbehoeftes te voorzien. Een dier is af en weet direct de restricties wat het wel en niet kan.
Een mens wordt geboren en kan helemaal niks. Het is een hulpeloos wezentje die volledig geholpen en verzorgd moet worden. De geboren mens is imperfect. De mens maakt een onbepaalde ontwikkeling door.
De ziel en invloeden van buitenaf besturen de ontwikkelingen bij ieder individu. De power en de kracht van de ziel om als mens te helen en weer vooruit te kunnen, zijn ongekend groots waar we onbewust niets van meekrijgen.
De natuur geeft de volledige vrijheid in de ontwikkeling van de mens, zonder opgelegde restricties.
Geen mens is daardoor hetzelfde en blijft altijd imperfect.
In wezen ben je dus niet gemaakt als mens door je ouders. Je ouders bieden de condities om een (oude) ziel te voorzien van nieuwe genen, een nieuw brein, en een nieuw lichaam.
De groei van deze nieuwe condities, voor de verdere ontwikkeling van de ziel, zijn volledig afhankelijk van de placenta.
De placenta sterft na 9 maanden af.
De ontwikkelde condities en de huidige manier van leven voor de ziel stoppen opeens met functioneren.
Er vindt een dood plaats en er ontstaat een wedergeboorte door het geboorteproces. De dood en de geboorte liggen heel dicht bij elkaar.
Het geboorteproces is een ingrijpend proces waardoor ieder mens een trauma meekrijgt. Maar ieder op zijn eigen manier met een eigen beladenheid.
De ziel gaat een nieuwe fase in zonder voorinformatie over wat er gaat gebeuren.
De ziel moet op zoek naar een nieuwe weg met nieuwe condities om zelfstandig verder te kunnen gaan met zijn eigen individuele ontwikkelproces.
Deze traumatische ervaring wordt opgeslagen in je geest. Wanneer er maar iets weg heeft van deze ervaring in het verdere leven, zorgen de hersenen er voor dat je gewaarschuwd wordt om een vergelijkbare ervaring te voorkomen. Dit leidt tot opkomende angsten waardoor je bepaalde uitdagingen of activiteiten niet aangaat of wil aangaan. Puur omdat je weerhouden wordt als mens. In de basis heb je angst voor het loslaten van het oude en voor de onwetendheid over wat er komen gaat.
Hier komen diverse elementen bij elkaar om in nieuwe omstandigheden verder te kunnen groeien als ziel:
- de gedrevenheid om verder te groeien als mens, zowel lichamelijk als geestelijk.
- opslaan van een ervaring in de geest die gekoppeld is aan je zielenlichaam.
- de hersenen die een bepaald programma afdraaien.
- emoties van angst die opkomen als er een negatieve ervaring heeft plaatsgevonden.
Klik op het onderstreepte woord om verder de diepte in te gaan.
De geestelijke ontwikkeling is daarentegen een ongestructureerd vorm, is niet meetbaar en vergelijkbaar, en is daardoor ten alle tijden imperfect. Dit maakt dat ieder(e) persoon(lijkheid) uniek is.
Maar de lichamelijke ontwikkeling is wel sterk afhankelijk van de geestelijke ontwikkeling.
Als het embryo en het geboren kind niet de ruimte krijgt zich geestelijk optimaal te ontplooien, ontstaan er zowel geestelijk als lichamelijk beperkingen op diverse vlakken.
Bijvoorbeeld als de moeder veel stress ervaart tijdens de zwangerschap, krijgt het embryo het idee dat het altijd in spanning moet leven. Zodra het geboren wordt snakt het kind continu naar activiteit waardoor de kans op een burn-out, op latere leeftijd, aannemelijk is.
Of als een kind continu bekritiseerd wordt op de handelingen die verricht worden, krijgt het kind een beeld over zichzelf dat het niets kan. Hierdoor ontstaat er een negatief zelfbeeld. Als er een bepaalde activiteit uitgevoerd MOET worden, ontstaan er spontaan lichamelijk klachten als buikpijn en hoofdpijn. Dit uit angst om de situatie uit de weg te gaan. Als het om veel voorkomende activiteiten gaat kunnen er chronische klachten ontstaan.
De continuïteit in de ontwikkeling van de mens, maakt dat de mens op zichzelf een evolutie doorleeft.